CEMÝL BEY VE KEDÝLERÝ – XX
Yaþlý adam topladý, yavrularý sonunda
Bir kadýn duruyordu evinin balkonunda
Sarý’yý hemen aldý kayýsýnýn dalýndan
Cebine sokuverdi, onu öpüp alýndan
Bahçenin kapýsýna, tam da yönelmiþti ki
Þöyle dedi kendine: »Kadýn kýzmýþtýr belki.«
Geri döndü…Balkona yaklaþtý birkaç adým
»Ýyi günler efendim, Cemil’dir benim adým.«
»Özür dilerim komþu.« dedi baþý tam önde.
»Bunlarýn günahý yok, bütün suç asýl bende.«
»Kasapla laf ederken göz kulak olamadým.«
»Utandým, kapýnýzý bu yüzden çalamadým.«
Genç bayan cevap verdi silkelerken çarþafý:
»Rica ederim amca, olur mu bunun lafý.«
»Bir þeyimi almadýn, çalmadýn, ellerin boþ.«
»Kedilerin ne kadar güzel, ne kadar da hoþ.«
»Sað ol kýzým! Kediler, evet ya harikalar.«
»Onlarýn sayesinde, hoþ geçer dakikalar.«
Yaþlý adam kapýya, tam gitmek üzereydi
»Bekle bey amca kýzým onlarý bir göreydi.«
»Birini satar mýsýn, satýn almak istesem?«
»Evde onunla aynar, vakit geçirir Sinem.«
Yaþlý adam la havle vela kuvvete çekti.
Ona þaka yapýyor sandý fakat gerçekti
Kadýn çok ýsrar etti: »Söyle nedir bedeli?«
»Ýster peþin ödeyim, istersen de vadeli.«
Cemil bey ona döndü: »Dostun fiyatý olmaz.«
»Paraya tapanlarýn, mutlu hayatý olmaz.«
»Ne Allah oyuncakçý ne de bunlar oyuncak.«
»Sanattan ne anlar beþ yaþýndaki yavrucak.«
»Milyonluk bir tabloyu, verir misin eline?«
»Yaklaþtýrýr mý zengin milyarlýk heykeline.«
»Neyi eksik Maviþ’in Mono Lisa’dan, neyi.«
»Leonardo da Vinci’n yaratamaz bir taneyi.«
»O bile kopya çekmiþ, yarattýðý kadýndan.«
»Ama bahseden yoktur, el-Bedii adýndan.«
»Ýnsan Allah’ý taklid ediyor sanatýnda.«
»Sayýsýz þaheser var güzel kâinatýnda.«
»O’nun kanvasý deri, ressamýnki ise bez.«
»Bir de tüydür diyor papaðanla kerkenez.«
»Mahlukun iskeleti onun germe tahtasý.«
»Çizdiði resimde hiç yok orantý hatasý.«
»Biri canlý, biri de cansýz resim tablosu.«
»Gerçeði kadar para etmez atýn biblosu.«
»Anladýn mý evladým, þimdi niye veremem.«
»Bunlarýn sahibi O, ben kendimi göremem.«
»Fiyat yazardý Mevla’m, güzel papaðanlara.«
»Pazarlar varken gerek var mýydý ormanlara.«
»Git de baþka oyuncak satýn al evladýna.«
»Bir topla da erer ki, eðlence muradýna.«
»Rabbi’min bu kullarý, oyuncak, kukla deðil.«
»Kedi kediyle oynar, evde çocukla deðil.«
»Caný sýkýlýyormuþ, sen oynasana kýzým.«
»Ve diyorsan ki ona illa oyuncak lazým.«
»Alýrým iki bebek, top, ne gerekiyorsa.«
»Bak makina da olur fotoðraf çekiyorsa.«
Genç kadýn çok bozuldu adamýn dediðine
Çünkü hemen koymuþtu taþý tam gediðine:
»Aman ya senin olsun kedilerin, hadi git!«
»Kapýyý da iyi çek, girmesin sakýn it mit!«
Cemil Bey, dediðini yapýp behçeden çýktý.
Ve kadýn mýrýldandý: »Yaþlý deðil kaçýktý!«
»Amma da kýymetliymiþ kedileri herifin.«
»Abartmýþ anlamýný, bir hadis-i þerifin.«
»Kedi sevmek imandan ama böyle deðildir.«
»Onu cepte taþýyan, ya meczub ya câhildir.«
Kadýn çarþafý katlar katlamaz eve girdi
Ardýndan yüksek sesle iki defa geðirdi
Sokakta yürür iken Cemil bey endiþeli
Küçük dostlar etrafa, bakýyordu neþeli
Simya: »Daha çok var mý?« diye sordu adama
»Yok yok caným! Ýþimiz biter, kalmaz akþama.«
Tam önünden geçerken eski kahvahanenin
Sesi duyulmaktaydý, sohbet-i þahanenin
Yerinden kalktý Halil: »Hocam nereye böyle?«
»Hiç uðramýyorsun eðer hatamýz varsa söyle.«
»Gel, bir kahvemizi iç, gölgesinde çýnarýn!«
»Hemi suyuyla yapar Orçan’daki pýnarýn.«
Cemil bey yavrulara baktý: »Þimdi iþim var.«
»Ýþin yok ama sende çok büyük deðiþim var.«
Hüseyin tespihini, þak, þak çekerken güldü.
»Demek eski Cemil bey ve hasbihali öldü.«
»Abartmayýn dostlarým, uðrayacaktým zaten.«
»Bu gün veterinerde iþim var hakikaten.«
»Dönüþte kahvenizi, çayýnýzý içerim «
»Bir ânýn hatýrýný kýrk yýl ile ölçerim.«
»Size de hoþ sohbetler, ben gideyim yoluma «
»Simya’mý göstereyim, hemen Halit oðluma.«
S / ÂYE / 8 AÐUSTOS 2017 / ESKÝÞEHÝR