Ve Son Eksikliğini Yaşıyorum

nereye baksam sen varsýn
ama hiçbir yerde biz yokuz
elini aradým bir boþlukta
elin yoktu
gözlerini aradým
gözlerin yok
göðsünü aradým
göðsün yok
saçlarýný, kokunu, tenini aradým
sen yoksun

sonra sesini aradým
ah bir bilsen
sesini ne çok aradým
kuþlara sordum
papatya yapraðýnda aradým
çocuk gülüþlerinde
ve göðsümdeki üþüme de aradým
ah göðsüm ne çok üþüdü yokluðunda
sanki tellere takýlan bir uçurtma kadar çaresizim

bu acýnýn son halini yaþýyorum
son yok oluþu içimdeki fýrtýnanýn
ve son özlemi
ölüm kadar gerçek
ve bir düþ kadar yalaným
ve yokluðunu içime gömüyorum
orda üþümezsin biliyorum
üþürsen söyle olur mu
sana bir kat daha sarýlayým yokluðunda

oysa ruhuma denk gelen yanýný ne çok sevdim
solan yüzünde ne çok baharlar aradým
kýrýk kalbinde þiirler batýrdým
ve yaralarýna merhem oldum
ve gök kuþaðý kadar rengarenk sevdim seni
sen siyahýn en koyu rengi
ben seni hep mavi sevdim
ve hep þiir sandým seni
oysa sen cehennemi getirmiþtin bana
ben cehenneme de razýydým senle

bugünde seni aradým
dünde seni aramýþtým
yarýnda seni ararým
diðer günde
ama sen aradýðým her yerde olursun
biz hiçbir yerde karþýlaþmayýz seninle

ben seni yaþayarak sevdim
sen beni yaralayarak terk ettin
olmadýðýn bir yerden bakýyorum sana
ve olmadýðýn kadar çok seviyorum seni
bu acýnýn son demini döküyorum yüreðime
son yudumunu içiyorum
ve son eksikliðini yaþýyorum
belki ikimizde ölürüz bu gece
belki ikimizde þiirsiz yaþarýz kalan ömrümüzü

ibrahim dalkýlýç

08/08/2017
00:48 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: