Buruk Anı (4) - 265
Aradan bir yýl geçmiþ, yaz tatili gelmiþ
Günlerden pazar, hava sýcak mý sýcak, boncuk boncuk terler alnýmdan akýyor
güneþin ýþýklarý saçlarýmý ýsýtýp yüzümü okþuyor
Ensemde sýcaklýðý hissediyorum, nefes alýp vermem zorlaþýyor
bense otogardayým, yola koyulma vaktine henüz var
biletimi almýþým saatlerin geçmesini bekliyorum
ama su gibi geçen zaman o an hiç geçmiyor
aksine saatler uzadýkça uzuyordu
telaþla evden çýkmýþým saatimi almayý unuttum
5 ile 10 dakikada bir gördüðüm her kiþiye saati soruyorum
yok böyle olmayacak diyorum, en iyisi yemek yiyeyim
iþtahým yok ama, sabahta bir þey yememiþtim, heyecandan olsa gerek
ankesörlü telefondan evi arayýp arkadaþýn yazlýðýna gideceðimi söyledim
beni beklemeyin orada kalacaðým diye de ekledim
gece 12 civarýnda hareket ettim 6 saatlik bir yolculuðum var
sabaha varacaðým oraya ve ona sürpriz yapacaðým, onun bile haberi yok
yolculuk baþladý, yorgunum ve uyumam gerek
ama bir an dalsam tekrar uyanýyorum, bölük pörçük olmuþ uykularým
derken sonunda vardým oraya
eski bir otogar derme çatma, küçük mü küçük, ahþap çatýsý var
lavobaya gidip elimi yüzümü yýkadým, kahvaltýmý yaptým, bir de cigara yaktým
saat çok erken, uyandýrmak istemiyorum
bankta yanýmda oturan kiþiye 10 dakika da bir saati soruyorum
ama hiç farkýnda deðilim, zamansa demir atmýþ sanki
saati sýk sýk sormamdan sýkýlmýþ olacak ki yanýmda oturan kiþi kalkýp gitti
baþka biri geldi ve bu sefer ona sormaya baþladým o da fazla dayanamadý kalkýp gitti
2 saate yakýn zaman geçmiþti artýk uyuyorsa da uyansýn dedim içimden
ve ankesörlü telefondan aradým Allahtan o çýktý telefona
hayýrdýr, bir þey mi oldu bu saatte arýyorsun dedi
hayýr dedim, ben geldiðimi haber vermek istedim sadece
þaka sanmýþ, ah keþke dedi, onu zor ikna ettim
otogarýn karþýsýnda denize sýfýr bir çay bahçesi var dedi oraya git geliyorum...
oraya gittim ve bir masaya oturup onu beklemeye koyuldum
kalbim heyecandan hýzlý hýzlý atýyordu
heyecanýmý bastýrmak için ard arda sigara yakýyordum
hangi yönden geleceðini bilmiyordum ve sürekli saða, sola, öne arkaya bakýp duruyordum
o sýrada tekrar arkama döndüm ve birden bire göz göze geldik meðerse arkamda durup bekliyormuþ
O ANI HÝÇ UNUTAMAM
ikimizde bir müddet öylece bakakaldýk
dünya o an durmuþtu sanki
aðzýmýz sanki mühürlenmiþti, konuþmakta zorluk çekiyorduk, yutkunuyorduk
ellerime dokununca elektrik çarpmýþ gibi oldum ve sendeledim
sanki gücüm ve takatim kesilmiþ gibiydi
sonra oturup saatlerce ordan burdan konuþtuk durduk
o kadar çok þeyler birikmiþ ki, bir ben bir o anlattýk durduk
hani o geçmeyen zaman þimdi de bize nispet eder gibi su gibi akýyordu
dönüþ zamaný gelip çatmýþtý ama ben hiç gitmek istemiyordum
ve ona akþam olmak üzere, sen eve dön otogara gelme,
sana veda etmek istemiyorum diyebildim
ve o evine giderken sürekli arkasýna dönüp dönüp bana bakýyordu
gözleri kýzarmýþ ve hýçkýra hýçkýra aðlýyordu
ta ki karanlýkta kaybolana dek
Bense onu üzmemek için, aðlamamak için kendimle mücadele ettim
ve nasýl olduysa o an için baþardým
ama sonrasýnda koyverdim kendimi gitti.
DEVAMI VAR...................................
SADIK YILMAZ
Tarih:02.08.2017 =============================================
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.