GİDERKEN...

Masamý topladým bugün,
Küçücük bir kutuya sýðdý anýlarým.
Oysa;
Ýlk geldiðim günü hala yaþarken,
Kocaman yýllarý içine sýðdýramazken,
Çabucak geçtiðini anladým…
Sonra;
Açtým kapýyý usulca,
Köþkte gözü yaþlý dolaþtým,
Üst kata,terasa çýktým,
Her odada anýlarýmla vedalaþtým.
Bu köþk beni izledi,ruhumu dinledi,
Öðrencilerimi,öðretmen arkadaþlarýmý gözledi..
Müzik sesi geldi bazen,eðlendi,
Konuklar,veliler giderken hüzünlendi.
Öðrenci sesleri bir bir azalýrken,
Eþyalar hüzünle daðýtýlýrken,
Belki de “Ben ne olacaðým?”dedi…
Kocaman anahtar tomarýný aldým elime,
Yatakhane binasýna yemekhaneden baþladým.
Oturdum bir yemek masasýna,
Cývýl,cývýl sesleri aradým…
Zamanýnda kýymeti bilinmeyen anlarýn,
Ayýrdýna vardým…
Arka bahçeden yürüdüm seraya,sonra mutfak ve depoya,
Eski banyolara,lojmana…
Selam verdim karþýdan,tüm aðaçlara,
Oturdum erguvan aðacýnýn altýnda,
Sanki anladýlar beni gözü yaþla...
Sessiz,zilsiz,öðrencisiz dershane binasý,
Arkadaþsýz Öðretmenler odasý,
Hüzünle kapandý birer birer kapýlarý…
Yerlerde uçuþan tozlar,
Eski gazete parçalarý,
Anlatýyor gelecek olaný…
Sonunda;
Yaklaþtým konferans salonuna,
Tüm okul,herkes orada olsa heyecanýyla.
Törenler,geceler,alkýþlar,cývýl cývýl sesler,
Bulacaðým umuduyla…
Oturdum,arkama yaslanarak en arka sýraya,
Gözlerimi kapatýp,sessiz kaldým anýlarla…
Neden sonra;
Döndüm,aldým eþyalarýmý yanýma,
Koca kapýlarý kapattým usulca…
Aðaçlý yol boyunca,
Gözü yaþlý ulaþtým dýþ kapýya…
Sessizce giderken;
Elveda dedim Sevgili Okuluma…

Emine AYKUT

Sosyal Medyada Paylaşın: