Cemil beyi görünce, pek korktu erkek kedi
Saklanmak için bir yer bulmayý çok denedi
Arkasýndan seslendi, peþinden koþtu Simya:
»Bu benim sahibimdir, çekinme gel buraya!«
Konteynýrýn altýna, girdi kocaman cüsse
Hep böyle saklanýrdý, birine kýzýp küsse
Tombulca yanaklarý topraða deðiyordu
Simya da görmek için, baþýný eðiyordu:
»Arkadaþým korkma, çýk hadi, onunla tanýþ!«
»Sen de çok seveceksin, önyargý boþ inanýþ.«
»Sonra geldin, görmedin ne yaptýðýný bugün.«
»Onun bir ikramýdýr, yenen bugünkü öðün.«
»Çok iyidir, himaye, sevgi, alaka gördük.«
»Kötülüðün önüne, beraber setler ördük.«
»Bu eti, ciðeri o, satýn aldý kasaptan.«
»Kurtardý nicesini açlýk gibi azaptan.«
»Unutma dostum hâlâ çok iyi insanlar var.«
»Az da olsa sevgiyi yaþatan vicdanlar var.«
Erkek kedi baþýný çýkardý: »Tamam, peki.«
»Ih ýh! çýkamýyorum, hazýr hadi bir, iki!«
»Girerken nasýl girdin?« deyip Simya eðildi.
»Korkudan yaralanmak, umurumda deðildi.«
Cemil bey fark edince durumu hemen geldi.
Yaþýna raðmen öyle bir koþtu ki sanki yeldi
Konteynerý kaldýrdý tam bir karýþ yukarý
Hayvan birden fýrladý, roket gibi dýþarý
Cemil Bey: »Vakit geldi, artýk gidelim Simya.«
»Sen veda ederken bu hoþ, güzel, kibar baya.«
»Ben de gidip bulayým þirin yaramazlarý.«
»Rahat býrakmýyorlar, hindileri, kazlarý.«
»Peki, nasýl istersen,« dedikten sonra anne
Kediye döndü: »Bize gel, görüþelim yine!«
»Evim, ilkokula çok yakýn hemen arkada.«
»Ben de yaþamaktayým eski bir barakada.«
»Teþekkür ettiðimi, söyle dost sahibine.«
»Rýzýk verdi dünyanýn onlarca garibine.«
»Elbette kedi kardeþ, unutmam selamýný.«
»Dilerim azaltmýþtýr muhabbetim gamýný.«
»Dertleþmek iyi geldi, ruhuma, pek dilþâdým.«
»Bu arada Mistik’tir, dünyada gerçek adým.«
»Tanýþtýðýma memnun oldum Mistik arkadaþ.«
»Olmasýn bundan böyle kara gözlerinde yaþ.«
»Güle güle git dostum!« dedi ama aðladý
Sonra da Simya hemen sol yanaðý yaladý.
Buruk bir tebessümle baktý erkek kediye
Gerçek sevgiydi ona, verdiði tek hediye
Cemil bey yavrularla meþguldü bu esnada
Koþup yardým etmeye, geldi güzel ana da
Komþunun bahçesine girmiþti yaramazlar
Oyun arkadaþlarý: Tavuk, hindi ve kazlar
Yaþlý adam seyretti yavrularý uzaktan
Özellikle Sarý’yý takip etti meraktan
Deli etti, çýldýrttý zavallý koca kazý
Sanki biri tavþandý, diðeri ise tazý
Minnacýk patisiyle, hayvana vuruyordu
Dövecekmiþ gibi de önünde duruyordu
Sabrý taþtý sonunda, kanatlarý bir açtý.
Bizimki arkasýna bakmadan tüydü, kaçtý
Yaþlý adam yavaþça, yaklaþtý Maviþ’ine
Kaçmadan yakalamak için düþtü peþine:
»Maviþ - aman Allah’ým!- yaramazlarýn piri.«
»Ben miyim?« »Senden baþka burada var mý biri?«
»O ne güzel bir sesti, yerim seni ham diye.«
»Çabuk in aþaðýya, niye bindin hindiye?«
Maviþ, matador gibi duruyordu sýrtýnda
Zavallý hindi de dört dönüyordu altýnda.
Tüyleri kabartýnca yavrucak düþtü yere
Patileriyle vurdu, bir, iki, üç, dört kere
Hindinin etten burnu oldu mu boks torbasý
Pek de fayda vermedi, zavallýnýn çabasý
6 Aðustos 2017 / Eskiþehir