Buðulu camlar ardýnda
ve ben yine ýssýz gecenin karanlýðýnda
seni düþünüyorum...
Hayalini kurduðum ve
keþke dediðim düþüncelerim sarýyor ruhumu
ama sen o hayallerimin içinde
kayýp bir þehir gibisin
ve yine sensiz geçen bir gün daha
sýzlayan yureðim tüm vucuduma zarar vermekte
nakýþ nakýþ iþlenmiþ adýn kalbime
acýlarýmla tek baþýmayým
Neredesin...
seni arýyor gözlerim bir umutla
semanýn karanlýðý gibi þimdi umutlarým
karanlýk ve ulaþýlmaz
korkuyorum yaþamaktan
korkuyorum yalnýz kalmaktan
çaresizliðin ta kendisi þimdi yaþadýðým
NEREDESÝN...