SÜRGÜN

Dünyanýn mor düzeneðinde,
Raylar geçiyor sabaha karþý.
Bir çivi çakýlýyor ahþap mahzenlere.
Yüreðim göçebe...
Yumak yumak ...
Ýnce ince...
Örülen bir sürgün bu.
Otobüs duraklarýna,
Ana caddelere,
Karanfil býraktýðým.
Oyun sahnelerinde,
Ýzlerken telli duvaklý ,
Al yanaklý rüyalarý,
Yataðýndan sýçrýyor.
Kalbimin derin hülyalarý.
Bir sürgündür bu.
Köy yollarýndan aþýp,
Tenha yamaçlara sýðýndýðým.
Ýçimde binlerce ,
On binlerce ateþböceði,
Saklanýyor ýþýklý erguvanlarýn,
Buðday baþaðý temreninden.
Yürüyorum.
Yalýnayak...
Çýplak...
Sonsuz...
Evet sonsuz...
Ýçimdeki sürgün,
Alnýmda birikiyor.
Bir krater çýkýntýsýnda,
Yanardað oluyorum.
Küllerim,
Meydanlara savruluyor.
Ýnsanlara...
Bekle beni içimdeki sürgün!
Bekle!
Umuduma gömülüp,
Geleceðim bir gün.
Ýzle!
Sosyal Medyada Paylaşın: