DİN VE İNSAN
DÝN VE ÝNSAN
Ýnsanoðlu bu…
Anlamak,
Bilmek ister her þeyi.
Bilmek ister,
Evrenin nasýl oluþtuðunu.
Bilmek ister yaratanýný.
Sordu… sordu… sordu hep…
Bugün de soruyor,
Dün de arýyordu bu sorularýn cevaplarýný.
Önce anlamadýðý, korktuðu þeylere biat etti,
Ýnandý ve taptý.
Kâh ateþti,
Kâh suydu,
Kâh güneþ, yýldýz, ay...
Hatta canlý ve cansýz varlýklar…
Hayvanlarý, aðaçlarý, heykelleri tanrýlaþtýrdý.
Anlayýþ deðiþti beyinler geliþince.
Tek bir tanrýya inandý.
Kâinattaki her þeyin sahibine inandý,
Eþi ve benzeri olmayan,
Güç sahibi Tanrý’ya...
Sevgi, merhamet istedi,
Barýþ, kardeþlik ve dostluk istedi insanoðlu.
Güzel duygulara kapýlarýný açtý.
Birlik, beraberliðe,
Barýþa, huzura ve güvene ihtiyaç duydu.
Farklýlýklara yöneldi,
Hristiyanlýk, Müslümanlýk, Budizm,
Hinduizm, Yahudilik, Þintoizm...
Hangisi doðru?
Kimse bilemez.
Doðru yoktur dinlerde.
Her dinin kendi doðrusu vardýr.
Her mezhebin de...
Hatta ayrý ayrý doðrusu vardýr herkesin…
Hepsi saygýyý hak eder.
Öyleyse nihayet olsun kavgalara,
Açýk olsun,
Dinler arasý diyaloðun kapýlarý.
Ýþbirliði esas olsun,
Son bulsun,
Din savaþlarý ve kavgalarý.
Terörizm, manevi alanlardan kovulsun,
Dünyamýz huzur bulsun…
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.