Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY
Cebindeki yavrular etrafa bakýp durdu Adamýn ellerini Maviþ birazcýk yordu O da içine koydu kahverengi foterin Kokladý þirin kedi kokusunu da terin Çocuklar oynuyordu kaldýrým taþlarýnda Biri koþarak geldi, dokuz, on yaþlarýnda: »Dokunsam ýsýrýr mý amca? dedi adama »Hayýr evladým ama býyýðýna dokunma!« Çocuk biraz okþadý: »Ne kadar da sevimli!« Parmaðýný yaladý: »Mini minnacýk, dili.« »Senden hoþlandý.« dedi tebessümle Cemil bey »Gördün deðil mi çocuk, sevgi harika bir þey.« Derken diðer çocuklar geldiler yanlarýna Bakmak için adamýn güzel hayvanlarýna Dokundular baþlara, sýrtlara, ayaklara Benekli’yi aldýlar sýrayla kucaklara Bir kadýn pencereden çýkardý kafasýný: »Mikrop kaparsýn!« diye uyardý Sefa’sýný Çocuk, sevmeye devam etti þirin Maviþ’i Hatta görünüyordu, gülümserken ön diþi: »Anneciðim baksana ne kadar güzel kedi!« Bunu gören Cemil bey, hafifçe gülümsedi: »Hanýmefendi rahat olun, hastalýk kapmaz.« »Isýrýp týrmýklamaz, yaramazlýk da yapmaz.« Simya seyrediyordu bir anne rikkatiyle Cemil bey ona baktý vurunca bir patiyle »Biz gitsek iyi olur.« dedi ve yürüdüler Çocuklarý çok sevdi tertemiz iç güdüler Paltonun içinde çok terledi yaþlý adam Gömleðiyle atleti olmuþtu sýrýlsýklam Çeþmeyi görür görmez: »Susadýnýz mý?« dedi »Evet, çoook!« diye cevap verdi annecik kedi Kýzlar havuzda halý yýkýyorlardý o an Kenara çekildiler, gelince yaþlý insan Foterini, baþýna koydu Maviþ’i alýp Seyrettiler adamý kýzlar öylece kalýp Birkaç yudumdan sonra kedilere su verdi Cemil bey hayvana su içirecek, kim derdi Kendi aralarýnda, þöyle konuþtu kýzlar: »Þu… Þu adama bakýn görenin içi sýzlar.« »Ay çok komik, cebinde iki kedi taþýyor.« »Galiba adamcaðýz hayvanlarla yaþýyor.« Diðeri: »Yalnýzlýk ne hale getirmiþ, vah vah.« »Kimsesiz koymasýn hiç kimseyi yüce Allah.« »Ýnsan divane olur, yaþarsa tek baþýna.« »Acaba öldüðünde kim gelir naaþýna?« Cemil bey arkasýna baka baka yürüdü. Hiç belli etmese de ruhunu gam bürüdü Otuz metreden sonra sola döndü köþeden Yavrular hep mýr mýrdý huzur ile neþeden Kasabýn önü kedi kaynýyordu adeta »Hayýrlý iþler!« dedi caný sýkkýn Sedat’a »Sað ol Cemil bey ama þu pisliklerden býktým.« »Onlarý kovalamak için dýþarý çýktým.« »Kovalýyorum yine geliyorlar buraya.« »Zehirli et atarým aha da tam þuraya.« »Yiyen geberir gider, ne arsýz hayvanlar yav.« »Akþama kadar hýr hýr, kapýda miyav miyav.« »Sana zararlarý yok, rahat býrak canlarý.« »Belki rýzký buraya koymuþ Yaradanlarý« »Engel olma Allah’ýn iþine, vesile ol!« »Kâinatta sevgidir insân-ý kâmile yol.« »Her mahluk, O’nun için birer þaheser, koru!« »Öldürmek çok kolaydýr; yaþatmaksa en zoru.« Gri- beyaz bir kedi yaklaþtý yavaþ yavaþ Kasap gördü: »Sinsice geliyor bak arkadaþ.« Çöp kutusundan aldý koyunun ayaðýný Fýrlattý ýsýrarak kuru alt dudaðýný Cemil Bey öfkelendi: » Ne yapýyorsun ya sen?« »Bu mudur insanlýktan, payýna düþen hissen.« »Beþ kilo et tart bana, iyi yerinden olsun.« »Birazcýk da kuzunun þu ciðerinden olsun.« »Doðra þimdi hepsini, küçük küçük kuþbaþý.« »Bu gün, her gün bendendir bu gariplerin aþý.« »Al bu da ücretindir: üç yüz lira, say hele.« »Etme bir daha bunlarýn rýzkýna müdahale.« Yaþlý adam etleri kedilere pay etti Kasap Sedat onunla sadece alay etti
S / ÂYE / 3 Aðustos 2017 / Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
S / ÂYE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.