insanoðlu bu atamaz üzerinde ki zýrhý kelepçelenmiþ içerden içerden yüzerken güyalarýn seyrinde, bir umut kapýsý gibi görür, durur karþýsýnda açýp içeri girmesi de ayrý bir vebal kendi kurduðu tuzak ve engeller sanki uzatýr bir kurumuþ dal, amma velakin susuz kalmýþ bir çerçeve gibi bakar karþýdan mýrýldanýr içinden ah bir de bilse meçhul meçhulluðunu bize ne kadar ziyade olur, yokluk vadisine belki bir þans ertesinin kucaðýnda, þimdi ise ha ateþ ha ateþ bir faydasý da yok desen de kalleþ...
(Berlin,02.08.2017)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.