gecenin bir yarýsýnda neresinden baþlanacaðý bilinmeyen cümleler gibiyim senle.. tam baþlayacakken konuþmaya, boðazýma düðümlenen gözlerini görüyorum.. gelip hayalimin en güzel köþesine kurulan gözlerini.. ah gözlerin.. içimde yara, gönlüme sýla gözlerin... dünyanýn bütün alacalýðý nasýl toplanýr bu iki aynada diyorum ve istemiyorum iþte, büyüyen göz bebeklerinde kendimden baþkasýný görmek istemiyorum!
elim kolum baðlanýyor sanki yüreðim sýkýþýyor taþ oturmuþçasýna.. kuþ olup uçasým, firar edip kaçasým geliyor o anda gözlerin esaretim, gözlerin ödediðim bedel oluyor bir anda...
hayal biliyorum hayal ama yine de bitmesin istiyorum býrakmasýn gözlerin beni boðazýmda düðüm olsa da, yangýn olup içimde yansa da gitmesin istiyorum býrakmasýn gözlerin hayallerimi
hep geceleri mi çöker insana bu sýkýntý öperken kokunu içime çektiðimden midir ki ne yana dönsem sen kokuyor gecenin içi
gitme hayal gözlüm gitme ve bitirme bendeki bu hali..
beyazmelek/02.08.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.