BİLİNMEYEN

Yýllar Önce…
Bir kadýn varmýþ
Çaresiz ,yapayalnýz…

Yaþanmýþlýklarýný
Özlemlerini sorgulayan
Keþkeleriyle savaþan
Bir kadýn.

Her nedense ölüme aþýkmýþ ölesiye
Yaþam Senfonisi çalarken
Hep dans edermiþ Ölüm’le.
Þiirler yazarmýþ ölüm üzerine,
Çaðýrýrmýþ onu gündüz gece.

Bir gün…
Biri gelmiþ aniden.
Adý yokmuþ bilinen.
Kadýn, “ÇOCUK” demiþ ona.

Çocuk…
Iþýk olmuþ karanlýðýna,
Dost olmuþ yalnýzlýðýna,
Yýkmýþ keþkelerini birer birer,
Susmuþ Ölüm haykýran dizeler.
Ama Vakti geldiðinde.
Sessiz , zamansýz gitmiþ uzaklara.

Kadýn…
Son þiirini yazmýþ gözyaþlarýyla,
Gömmüþ ruhunun karanlýklarýna.
Hep beklermiþ O günden beri.
Gelir diye belki.

Az zaman , uz zaman geçmeden
Çocuk çýkagelmiþ aniden.
Kadýn þaþkýn sevincinden
Çocuk ise hüzünlü ve kaygýlý
Konuþmuþlar eskiden ,yeniden
Acýlarýný ,umutsuzluklarýný
Nefretlerini damla damla.
Akýtmýþlar Hayat Okyanusuna
Sonunda...
Bitmiþ kelimeler.
Dolmuþ zaman...Kýrýlmýþ kum saati.
Ve …
Kadýnla Çocuk el ele
Yelken açmýþlar
……………………..BÝLÝNMEYEN’e..


………………………ENA.

Sosyal Medyada Paylaşın: