Zi
ÇOBAN
Daðlarda koyunu gün boyu yaydý
Yitiði var mýydý gözüyle saydý
Yýldýzlar parlaktý ay dolunaydý
Düzlüðe sürüyü yatýrdý çoban
Önce kulak verdi daðý dinledi
Dünyada tek dostu onu anladý
Üfledi derdini kaval inledi
Ardýcýn dibine oturdu çoban
Ardýçlý daðlarýn çamlý belleri
Tanrý niye çoban eder kullarý
Acýlý acýsýz geçen yýllarý
Gözünün önüne getirdi çoban
Vatan borcu kutsal böyle buyruldu
Devletin emri var ona duyuruldu
Ömründe köyünden ilk kez ayrýldý
Askerliði Muþ da bitirdi çoban
Bir kýzý çok sevdi kalbine gömdü
Kendine özeldi çayýnda demdi
Elif’i nergizdi güldü çiðdemdi
Sevgisin büyüttü yetirdi çoban
Elif beyaz giymiþ ata binmiþti
Anasý eli boþ geri dönmüþtü
O gece sürüye kurtlar inmiþti
Orada aklýný yitirdi çoban
Babasýn görmedi anasý duldu
Baþlýk veremezdi fukara kuldu
Eliyle kalbinin yerini buldu
Çýkardý hançeri batýrdý çoban
Hey gidi yayýlmýþ týmar sýz daðlar
Sevgisiz duygusuz umarsýz daðlar
Z Ý Y A A C A R
30.07.2017/KONYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.