Issızım Sen Gittin Gideli
Dünlerimizi uðurladýk mevsimin derinliklerine
Hüzzam bir þarký eþliðinde
Veda sözleri demlenirken dudaklarýmýzda
Gözyaþlarýmýz boþaldý hicran acýsýyla.
Bir anda köreldi duygularýn
Yenik düþtün öfkene
Yaktýn yýktýn her yeri, tarumar ettin gönül evini
Dibe vurdu yaþadýðýmýz hüzünler
Buruk bir vedayla son buldu güzellikler.
Ardýndan baktým hüzün yorgunu gözlerle
Kalakaldým enkaz yýðýný yüreðimle öylece
Derin bir çukur açtýn ruhumda
Gecenin en zifiri karanlýðýnda.
Kýraðý çaldý hayallerimizi, tarumar oldu benliðimiz
Tutsaðý olduk sonu olmayan bu sevdanýn
Amin dedik olmayacak duaya, yeniden hayat bulur umuduyla.
Gönül bahçesinde uçuþuyor artýk gazeller
Cirit atýyor ayrýk otlarý, dört bir yanda özgürce
Paslý kilit vurdular gönül kapýsýna gizlice
Kuþlar ötmez oldu, göðe yükseldi çiçeklerin feryadý
Bülbüller isyanda, güller çaresiz...
Ey sevgili!
Özlemini çektiðin þefkat, sadakat, güven, huzur ve vefa
Hani nerde?
Hepsini yok ettin bir hiç uðruna, tek celsede.
Sen umarsýzca giderken
Ben ne kadar yara aldým bir bilsen.
Ömür boyu sürecek bu yürek yarasý, gönül sýzýsý.
Issýzým sen gittin gideli
Ýçim kan aðlýyor.
Ýpini çektiðin bütün deðerler
Son nefesini verdi daraðacýnda
Gel artýk namazýný kýl, cenaze musalla taþýnda.
Halide Köksal
19 /Haziran /2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.