YOLUN SONU

Bir gün minareden acý bir selâ,
Benim öldüðümü duyuversinler.
Kimse üzülmesin bu garip kula,
“Öldü de kurtuldu” deyiversinler.

Ömrümce huzura hasret gidenim,
Mevlâ’dan geleni kabul edenim,
Hiç zorluk çýkarmaz soðuk bedenim,
Esvabým üstümden soyuversinler.

Teneþir tahtasý ilk durak olsun,
Yakýnýmda birkaç dostum bulunsun,
Bakýr kazanlara sularým dolsun,
Soðuk sular ile yuyuversinler.

Gözlerim kapansýn gayet usulca,
Kefenim biçilsin bir uçtan uca,
Namazým kýldýrsýn bir ehil hoca,
Götürüp kabire koyuversinler.

Herkes bilir çare yoktur ecele,
Densin mahþere dek burda gecele,
Vakit geçirmeden alel acele,
Topraðý üstüme yayýversinler.

Baþucuma tahta diktikten sonra,
Fatiha okunup bittikten sonra,
Cemaat daðýlýp gittikten sonra,
Bir varmýþ bir yokmuþ sayýversinler..


Sosyal Medyada Paylaşın: