Sen Yoksun
biraz çocukça sevdim seni
hani kaçan uçurtmasýnýn peþinden aðlar ya çocuk
bende senin arkandan çok aðladým
sadece gözlerimden yaþ gelmedi
yüreðimden kan aktý
ellerim bir boþlukta seni aradý durdu
ve ayaklarým
ah o kör olasý ayaklarým
seni aramaktan dermansýz kaldý
ömrüm kaç asýrdýr acý çekiyor bilmiyorum
ama ömrüm boyunca seni özledim
belki hiçbir zaman sen olmayacaksýn
belki sen bir düþ
bende bir düþün içinde seni arýyor olacaðým
belki bu þehrin en iþlek caddesinde karþýlaþýrýz
belki bu þehirde sensiz yaþlanýrým
sensiz kimsesizler mezarlýðýna gömülürüm
þimdi
bir anýmýzý hatýrlarým yine
yine kendimi mutlu etmenin bir yolunu bulurum
bana sarýldýðýný düþünürüm
bana seni seviyorum dediðini
gözlerimin içine baktýðýný düþünürüm
sonra oturup bir güzel içimi dökerim
kadeh kadeh içtiðim aþk þarabýna
þimdi sen yoksun diye
gecelerde çekilmez oldu
sabah olmak bilmiyor
ben bile kendime katlanamaz oldum
durup durduk yere seni hatýrlýyorum
sonra cehennemde yanýyorum
sanki bir çölün ortasýndayým
yalnýz ve kimsesizim
kendimi idam etsem
asacak bir çiçek bile yok
bir keresinde yüreðine asmýþtým yüreðimi
o günden sonra hiç yaþamadým
seni sevmekle ömrüm geçti
ve beklemek
ve özlemek
sen en güzel þiir’sin
yüreðimin içinde
bense seni gökte arýyorum
bir damla su gibi
ama içimde bir yerlerde
çok uzaktan sana sarýlýyorum
sen yoksun
yüreðim bir boþluktan düþer gibi seni arýyor
ibrahim dalkýlýç
28/07/2017
00:52 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.