tanýdýk gelmiyor,yürüdüðüm arnavut kaldýrýmlý yol köþedeki çýnar aðacý,bahçe duvarýnda ki hanýmeli kokusu evler ,sokaklar insan yüzleri, nasýl da samimiyetten uzak bakýyorlar saçýmý okþayan rüzgar bile yedi kat el, sýcak esiyor ama üþüyorum onlar bana,ben onlara yabancýyýz....
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.