Düşümdün ama düştün.

gözlerinin apansýz derinlýðýnde boðuldu nefeslerim
oysa nefesým sendýn, nefsým ben ve ben bý nefsimý yenemedým..
yaþlarýndan süzülen tebessümündum
ne gülmeyý becerebildým
nede aðlamayý..
yolu sondu adý sonsuzluk..
son-du. ve sol-du..
söyleyeceðim son kelimemdin,
cumlelerýmýn hep výrgulu..
noktasý olmadý olamadý hiç,
býzde hep eksýltýlý yaþadýk,
yaþayamadýk..
varlýðýmýz en guzel yokluktu.
yoktu.. yok oldu..
hayat bize sunulan düþtü.
düþün içinde kurduðumuz düþler ne idi peký?
kabuslarýmýz kýmýndý nerdendý ?
býz bir düþün ürünüysek düþ kimindi..
düþler ülkesýnýn isimsiz kahramaný
sen en güzel düþtün bana sunulan
düþlerimden soluma düþtün.
bir dilimden düþmedi ismin..
düþümdun ama düþtün.
Sosyal Medyada Paylaşın: