Bizler, bir ’hiç’ olmasaydýk onlarýn yüreklerinde, acaba, yaþar mýydýk bunca acýyý içimizde. Demek ki, bizim yüreðimizde, ’hiç’ olan bir þey yok, hep var oldular, hep varlýklarýyla, acý verdiler…
Hâlâ da, vermeye devam ediyorlar.
Kolay atamýyoruz beynimizden, onlar gibi, her ne kadar, yaþasak da, bu zulmü.
Kilitli kaldýk yüreklerinde, bir türlü o kilidi kýrýp, bize yelken açamadýlar.
Adeta bir mahkum gibi kaldýk yüreklerinde.
Çok sevmenin cezasýný çekiyoruz, onlarýn zindanýnda.
Belki de, müstahaktýr bu bize, dolu dizgin sevdanýn esiri olduk, hiç acýmadýk kendimize.
Bir türlü, beynimizden silinmeyen varlýklarý, ölünceye kadar azap çektirecek yüreðimize.
’Herkes hakkettiðini yaþar’ derler ama, biz haketmediðimizi yaþadýk, ve hala da, yaþamaya devam ediyoruz bu çilekeþ dünyada.
Halide Köksal Sosyal Medyada Paylaşın:
Halide Köksal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.