toz
göçü elzem kuþ misali kanatlarýma rüzgar takýp gidesim
ve taþýyamadýðým karanlýklara inat son bir defa güneþi öpesim var
git gide denizlere benzer oldum sen gibi
diz kapaklarýndaki yaralarýna zaman yerine tuz bas sende ben gibi
bir buluta da aðlamayalý çok ça kanat birikti zindanlarýnda bilirim
þimdi kýr zincirlerini ve uç uçabilirsen dibine kadar gömüldüðün esaretinden
bütün gitmelerimi gömmüþtüm oysa dilimin çýkmazlarýna
uslanmaz tüm renklerden merdivendim boynundaki gecelere
þimdi doðmuyor artýk ay omzunda
ve batmýyor dikeni koynunda açamayan gül bahçelerinin
ne zaman boy versem
ayaklarý yere deðmiyor suyu çekilen yüreðimin
denemedim de sanmayýn
her seferinde üç beþ beden büyük geldi yaþamak kaný çekilen siluetime
su aldýkça hayallerim
topraðý düþler oldum
sorar oldum kendime aþk neresinden baþlar insanlýðýn
ya da masumiyet neresinde son bulur aþkýn
g/izime kapanacak kadar kapattým kendimi aþka
yakýnýndan kaçar oldum uzaðýmýn
perdesini araladýðým bir sahnede süpürülesi tozum artýk
tutun zerrelerimden ve karýþmadan ise dumana son defa öpün beni susuþlarýmdan…
ilhanaþýcýtemmuzikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.