Gün doðuyor . Zaman geçiyor . Hayat devam ediyor . Ömür ise bitiyor ...
Ben ise ! Günüme gün katýyorum . Zamaný saate bakmadan harcýyorum . Hayata evlatlarýmla sýmsýký sarýlýyorum . Ömrümü ise yine sevdiklerime adýyorum ...
Tabiki benim de , Saçým deðiþti aklar düþerek . Yaþým deðiþti zaman geçerek . Fikrim deðiþti tecrübe edinerek . Ve Hayatým deðiþti sabrýmla þükür ederek ...
Ama ben hala ayný benim ! Yine çok seviyorum , Deðer verdiklerimi . Yine fazla sahipleniyorum , Benim olanlarýma . Ve yine yazýyorum , Herkesi kendim gibi bilen saflýðýmla ...
Evet ! Herþey býraktýðýn gibi deðil ! Çünkü , Herþeyi býraktýðýn gün cuma idi , Amma velakin bu gün cumartesi ...
Mutlu AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutluyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.