ÜZÜLME

Niçin hüzünlenirsin gönül ?
Kendini hýrpalar durursun.
Hep ayný mý esecek rüzgar ?
Neden böyle üzgün, durgunsun ?

Bak ! Dur ! Hayata, insanlara,
Herkesi mutlu mu sanýrsýn ?
Dokunsan cana, biri bin dert,
Sen, öyle farkýna varýrsýn.

Hüzünlenme boyuna, boþver,
Zorluktan sonra kolaylýk var,
Bugün böyledir, geldi geçti,
Hem, kýþtan sonra gelir bahar.

Yaþam bu, bazen hüzün keder,
Bazen de, sevinçler ve neþe,
Denge içinde iþte herþey,
Takýl git sen de bu gidiþe.

Ýrfan, sorar durur kendine,
Bu neden, nasýl, niçin diye,
Muhakeme eder kendince,
Durmak, üzülmek, boþa, niye.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: