Söyleyecek daha çok, çok þarkýlarým vardý
Hiçbirini kendime »kendim« okuyamadým
Hislerimi sahneden, gamla hüzün kovardý
Hayat kilimime ben »aþký« dokuyamadým
Hep ellerimden kaydý mutluluðun elleri
Zamanýn gölgesinde, öldü nice hislerim
Sevgilim yok boþuna toplamýþým gülleri
Belki de koklamadan solacak nergislerim
Baþlamadan bitiyor, bitiyor güzel þeyler
Yapayalnýz prensim yaþadýðým masalda
Sancho Panza imiþ o Zeus misali beyler
Hepsini asýlýyken buldum ince bir dalda
Yürüdüðüm yollarda yalnýzlýk yoldaþýmdýr
Ufukta bir çift göz var, güneþ gibi gülüyor
Ýnan aþk kaybettiðim en büyük savaþýmdýr
Sevgisiz yaþayanlar, yavaþ yavaþ ölüyor
Beni hatýrla, asla unutma mor menekþem!
Ne kadar da güzelsin, masumiyet izin var
Yine bir yaz gecesi, yýldýzlarsa muhteþem
Ben gidiyorum ama þimdi ruh ikizin var