KARANLIK GÖKYÜZÜ

Viraneliðin þehri bedenim acýyý acýtýr kederim
Sirayeti çabucak hüznümün bir bilinmeze giderim
Sevdiðim yaktý yýktý beni,sözleriyle yüzdü derimi
Avare benliðim yüzdü boþluklarda buna hayat mý demeli

Býrakýn ýrak olun bu yüreðe,çekin can yakan ellerinizi
Bahçelerinize dikin dikenli kan kokan güllerinizi
Ne olur uzak edin kulaðýmdan yalan saçan dillerinizi
Aydýnlýðýmdan ayýrýn karanlýk akan gölgelerinizi

Deldi hücremi ateþ,kül etti zikrimin kýymetsizliðini
Bozdu yalýn gürültüler ebedi sanýlan sessizliðini
Bir gece tüm duvarlar baðýrdý yüzüme kimsesizliðimi
O an sebebiyle tanýþtým tanýdým bu soðuk hissizliðimi

Yarýldý gök aktý sema ýstýrabý yine dinmedi yangýnýmýn
Durulmadý yaþlarým kurumadý kaynaðý göz pýnarlarýmýn
Bitmiyor hayallere dalýþlarýmla hüsrana uðrayýþlarým
Huzur hissesini benimle kýrýþmalý hüzünle vedalaþmalýyým

Uçuruma giden hayatýmýn treni oturmalý artýk raya
Yandým hatalarýmla hamlýk uzaklaþtý ama kaldým yaya
Duruyor özümde deniz,gördüm mutluluk vuruyor kýyýya
Gülümsemeli zaman bana bir son olmalý bu aðlamaya

Dünyanýn zehri kanýma bulaþtý bu acý boyumu aþtý
Ýblis bu yolda benimle dalaþtý bütün rotalarým þaþtý
Þeytanýn yüzüme deðdi ateþten saçlarý korktu kaçtý kaçlarý
Umutsuzluk en güçlü silahý onun kýnýndan çýkardý kýlýçlarý

Kalkaným dualarým bilirim yerinden kaldýrýr daðlarý
Bir umut hep yüreðimde hayatla koparmýyor baðlarý
Hüzün yüzümü düþürse de kaderin acý deðil son sözü
Gece kaybolur güneþ açar aydýnlýkla dolar karanlýk gökyüzü...
Sosyal Medyada Paylaşın: