YALNIZLIK VE GECE

geceler bu kadar sessizken nasýl duyamayabilirimki kalbimin sesini
sanki gece bir þeylerden intikamýný alýrmýþçasýna her geçen gün daha fazla yalnýzlýða bürünüyor
geceler yalnýzlýða büründükçe sen yalnýz kalmaya yalnýz olmaya mahkum ediliyorsun
sebebsiz bir mahkumluk bu
mahkumluða isyan ettikçe yalnýzlýk bataðýna daha fazla batýyorsun
battýkça çýrpýnýyorsun çýrpýndýkça batýyorsun
kaçýyorsun geceden kaçýyorsun sana yalnýzlýðýný hissettiren geceden...
yalnýz þehrin sokaklarýna kendini atýyorsun... oda iþe yaramýyor
baþka þeylerle kendini avutmaya çalýþýrken
orda gördüðün... umutsuzluða býrakýyor seni
maske takmýþ insanlarýn içinde aldatýldýðýný hissettikçe ordan da kaçýyorsun
yalnýzlýðýný unutturcak bi þey arýyorsun
anlýyorsun ki
yakýndýðýn geceden, kaçmak istedeðin geceden baþka bir yere gidemiyorsun
en azýndan sahte bakýþlarýn sahte sözlerin olmadýðý bi yerdeyim diyorsun
sen zaten kendini kandýrýyorsun baþka insanlarýn seni kandýrmasýna ne ihtiyacýn varki
gecelerde yalnýzlýðý gördükçe onu kabul etmeye baþlýyorsun yeni þeyleri keþfediyosun
yalnýz þehrin sana sunduðu hediyeyi
kendini...
kendini keþfediyorsun
dünyaya baþka gözle bakmaya baþlýyorsun
sadece bu dünyada senin yalnýz olmadýðýný düþünüyorsun
gözlerin yýldýzlara takýlýyor
senin gibi yalnýz olduðunu düþündüðün yýldýzlara sýðýnýyorsun
önce onlarý da kendin gibi yalnýz zannediyorsun sanki bütün yýldýzlar birbirine küsmüþ
sonra farkediyorsunki onlar yanyana geceyi birlikte bitiriyorlar..
anlýyosunki yalnýz bir varlýk bile yok
elin telefona gidiyor
bi sesini duyayým diyorsun...
ama unuttuðun bir þey var
gurur..
gururunun önüne geçemiyorsun
sen elinden geleni yapmadýn mý?
’ yaptým’
’o zaman bu telefonun elinde ne iþi var?’ diyorsun sende bilmiyorsun
bilmemek deðilde vereceðin cevaptan kaçýyorsun
kaçmaya alýþtýkça gerçekler canýný daha fazla acýtmaya baþlýyor
kaçýyosun kaçýyosun...
bir gece daha bitiyor
ama senin yalnýzlýðýnýn sonu yok
onsuz geçen her günün sana bir asýr gibi geliyor
kalkýyorsun yataktan maskeli insanlarýn içine katýlýyorsun
katýlmakla kalmýyorsun sende yüzüne maske takýyorsun
yoksa nasýl baþedeceksin ki bu yalnýzlýkla...
ama ya gece
gece ne yapacaksýn maskeylemi dolaþacaksýn
istesende dolaþamýyorsun ki gece öyle bi büyü ki sana sen olduðunu...
unuttuðun seni hatýrlatýyor
yazlnýzlýktan kaçamayacaðýný anladýkça kendini yazmaya veriyorsun en azýndan
ne hissetiðimi bilsinler diyorsun
yazdýkça yalnýzlýða daha fazla alýþýyorsun
yazdýkça alýþýyorsun alýþtýkça yazýyorsun
bir döngü haline geliyor senin için
o kadar alýþýyorsun ki yalnýzlýðý bir oyun haline getiriyorsun
sana seni hatýrlatan yalnýzlýða, geceye sende oyun oynuyorsun
bu o kadar çok hoþuna gidiyor ki kendi kurallarýný kendin oluþturuyorsun
beklemeye baþlýyorsun seni yalnýzlýktan kurtaracak seni yalnýzlýða mahkum eden adamý beklemeye...
Sosyal Medyada Paylaşın: