Gönle düþeyim derken dile düþtüm. Sana geleyim derken göze geldim. Sevgini dilerken öfkeni, Vuslatý beklerken hasreti buldum. Oysa tek suçum sevmekti. O halde neden böyle oldum. *** Elimi uzattým dikeni battý. Ona adým attým tuttu beni yaktý. Uzaklaþtýðým anda kal der gibi baktý. Bilemedim ki bu gönül ne yapacaktý. Geç de olsa anladým ki çaresi yoktu. O bir ateþti ve ben dokundukça, Hep daha çok yakacaktý. *** Yan o halde gönlüm, Madem ki vazgeçemezsin, Öyle ise yanmam diyemezsin. Madem ki uzak kalamazsýn, Öyle ise ateþi içine alacaksýn. Say ki cennet cehennemin ardýnda, O ateþi aþmadan, Yanmaya alýþmadan, Cennete nasýl ulaþacaksýn.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.