SONELER SÖYLE BANA EY GÜZELLİK

tomurcuklandý aðaçlar
yeþerdi umutlar meçhul sufi
tükenmiþliðin silahýna sarýldý susuþlar
soneler söyle bana ey güzellik

kafesinde yalpalýyor kuþ
özgürlüðe kavuþacak belli ki
yakýn iç çekiþin kedere sürüklendiði an
soneler söyle bana ey güzellik

korkak vicdan
i mgelerle örülü dünyanýn çöp yýðýný
dut kurusu bir yalnýzlýk
naylon yaþamlarýn atlarýný durdurur
soneler söyle bana ey güzellik

gelmeyecek o eski çocukluk günleri
atlar yürüdüler dönmediler
aðýrlaþtý göðsümüzdeki yaþamsal cevher
okul üniformamý çýkarýp attým dereye

gökkuþaðýnýn altýndan geçecektik
öðretecektik çocuklarýmýza ölümsüzlüðü
vurmalý sazlar çalan kalabalýða karþý
tel çerçeveli adamlarýn kara bakýþlarý altýnda
soluklandýðýmýz sokaklarda serüvenci havamýz
soneler söyle bana ey güzellik

gömdük onca zamaný büyüyen bir vücudun içine
mütevazi törenleri olmadý hiç hayatýn
çöl sonsuzluðunda þavkýyan güneþsin artýk
soneler söyle bana ey güzelik


Sosyal Medyada Paylaşın: