Rüzgar

alýp baþýmý gitmek vardý da
geride býraktýklarýma bakýnca
kýyamýyorum
ne kendime
ne de,
"beni de götür" der gibi bakan
simsiyah taþlara


þimdi sevsen
yaralarým geçer mi bilmem
ama,
sevme artýk
yaralarým,
sana da yazýk olur.



sevilmekten býkar mý insan
býkar...
hani gönül bir kabe idi
yýkar mý insan
yýkar...

caným yandýkca dua ediyorum ya
korkma "amin" de



bir resme aþýk olmak vardý
öyle sessizce duran
kýrmayan
kýrýlmayan
gece gündüz
dolu dolu sevdiren

saçak altýnda asýlý
çerçevesi simsiyah

//kaç kurþun yedin, saydýn mý
ölüm sana bu kadar mý uzak//


Sosyal Medyada Paylaşın: