Gözlerine bakamadým, utandý adamlýðým Acýnýn resmi diye , yüzünü sarmaladým bulutsuz akþamlarýn en müphem gölgesine Bir yanda utançlarýn en kahpesiydi þehir Sokuldukça suskular,kentin en mahrem bölgesine
Ýlk gününde esareti tatmýþ gönül ilmiði Sahipsizlik alev alev tenini yalar Ülkesine dargýn doðan bebeði Annesinin billur sesi oyalar
Mestur bir yýldýzdýn oysa ,güneþ sýzdýran Kahrýný çehresinde süs diye taþýyan gülce Kýrlangýç öksüzlüðüyle erkenden yola koyulup Her kalpte hamra bir yangýn býrakmalýydýn
Müphem dudaklardan dökülen kan rengi emir kürerken insanlýðýn son kertesini Kýrýlmalý boy aynalarý insanlarýn bir bir Dünyanýn tüm kulaklarý dikkat kesilip Dinlemeli senin cýlýz sesini
Çýldýrmalý þehir , nehirler ters akmalý Köþesine çekilmeli hümanist þövalyeler Daha fazla bakma yüzüme lütfen Bakýþlarýn adamlýðýmý deler
Farzýmuhal parantezinde Sosyal Medyada Paylaşın:
farzımuhal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.