Biri çýkmýþ, etrafýnda, sýký bir dost arýyor,
Onu gören, öbürü ise, hemen yüz ceviriyor,
Baba oðulun dan, ana ise, kýzýn dan,
Herkes birbirinden, habersizce yaþýyor,
Yinede, kimse kimseye, bir þey sormuyor,
Söyle dostum, hadi Söyle
Acaba, bize neler oluyor,
Bu iþlerin gerçeðini,
Söylermisin, kim biliyor.
Kurt bürünmüþ posta, ben kuzuyum diyor,
Hep ezilen mazlum iken, zalim çýðlýk atýyor,
Kim kime, dum duma, olduk artýk vesselam,
Yoksul ile garibaný, ve yetim ile öksüzü,
Hali nicedir diye, kimse arayýp sormuyor
Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu iþlerin gerçeðini,
Söylermisin, kim biliyor.
Tüm insanlar birlikte, tuhaf þeyler yapýyor
Ürkekler ön de, yürekliler gerilerde duruyor,
Ceylanlar var kaplanýn peþinden koþturuyor,
Kargalarda, bülbül olmuþ, ortalarda dolaþýyor,
Birde baktým çakallarsa, merhamet dileniyor,
Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu iþlerin gerçeðini,
Söylermisin, kim biliyor.
Her gün camiye gidiyor, en önlerde duruyor
Meyhanede ise yeri, hep baþ kösede oturuyor,
iþ baþa düþtüðünde, Ortalýklarda görünmüyor,
Ne biçimdir, nasýl tipdir, anlamadým vesselam,
Utanmazlýk, edep, haya yok, hiç de arlanmýyor,
Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu iþlerin gerçeðini,
Söylermisin, kim biliyor.
Sen selam verirsin, o önüne bakýyor,
Hal hatýr sorsan, o zamaným yok diyor,
Bir sýr veriyorsun, cümle alem duyuyor,
Bu ne hikmet nasýl cüret, anlamadým vesselam,
Herkesler bir yol tutturmuþ, hedefsizce ilerliyor.
Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu iþlerin gerçeðini,
Söylermisin, kim biliyor.
Bu gidiþ gidiþ deðil, her þey harap oluyor,
Olanca tüm deðerimiz, çürüdükce çöküyor,
Vicdan, duygu, merhamet, hepten talan oluyor,
Umurun da deðil kimsenin, incelirse kopsun diyor,
Ne gündeyiz, ne ederiz, anlamadým vesselam,
......Zamanýmýzýn insanlýðý.......
iþte buna deniyor..! ! ! iþte buna deniyor..! ! !
Yazan : G i Z EM L i K A R T A L
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.