BİR MİKROBUN ÖLÜMÜ

Bir sabah,
Evlat baðýrdý:
“Babam öldü!”
“Babam öldü!”
Toplananlarýn yüzünde kuþku,
Toplananlarýn yüzünde korku!
Hepsinin beyninde ayný soru,
Tekrar dirilir mi acaba?

Evlat baðýrdý yine;
“Babam öldü!”
“Babam öldü!”
Toplananlar inandýlar öldüðüne…
Hepsi birden,
Ýçinden güldü…
Düþünüyorlardý ayný þeyi;
Dünya bir mikroptan kurtuldu…

Ýmam kýldýrýrken cenaze namazýný,
Sordu cemaate yükselterek avazýný:
“Nasýl bilirdiniz merhumu?”
Hepsi bir aðýzdan,
Yalnýz aðýzdan,
“Ýyi bilirdik” dediler…
Ýmam sinirlendi…
Sordu kendi kendine,
Gerçek mi bu?
Tek tek baktý cemaatin gözlerine…

Büyük bir öfkeyle,
“Allah belanýzý vermesin!”
Diye baðýrdý Arapça…
“Ýyi bilirdik denir mi bu herife?
Teslim etseydik Amerikalý þerife,
Oturturdu elektrikli sandalyeye,
Ölüsünü atardý kenefe…”
Cemaat bakarak imamýn gözüne,
Ellerini açarak gökyüzüne,
Bir aðýzdan “âmin” dediler,
Anlamadýklarý imamýn sözüne…

Uzaktan seyrediyordum ben,
Bir köþede manzarayý…
Sevindim imamýn öfkesine.
Þaþýrdým cemaatin “âmin” sesine…
Birden bastým kahkahayý,
Herkes þaþýrdý bu garibin neþesine…

Öðretmenliðim tuttu birden,
“Yaþa be imam! Çok yaþa!”
Dedim içimden…
Yüz üzerinden yüz verdim…
Böyle komedi görmedim…

Mikrop bir daha kalkmasýn diye,
Baþýna göðsüne ayaklarýna,
Fazladan atýldý taþ toprak…
Ölüsünden bile korkan halk,
Hala inanamýyordu onun ölümüne…
Yürüyüp giderken evine,
Dönüp bakýyorlardý mezara,
Mikrop peþlerinden gelir mi kazara…

Sosyal Medyada Paylaşın: