Kaç sonbahar eder yokluðun ? Ben varlýðýna yoksulum. Yokluðuna aciz kaldýðým gibi; Bitik... Birikmiþ aðlamalar yýðýnla. Son olan vakitlerde, Son defa resmetti gözlerim yüzünü Hatýrýmda birikmiþ silüetlerin yýðýnla. Hepsinin mizacý baþka baþka Tebessüm, kahkaha, özlem... Sonra her vakitler ben; Sessiz hýçkýrýklar edindim. Gizlice, usuldan haykýrdým Ömür Özle, Ömür Özle.... Sosyal Medyada Paylaşın:
vahithakseven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.