BESNİ
Senden uzak yaþarým sende,
Hala havan eser yaðýz tende…
Takvim yýllar çaldý ömürden,
Günler geçirdim kara kömürden...
Sende gönül sevda dolu baðdý,
Sensiz umutlara karlar yaðdý…
Dolaþtýðým her limanda düþtü iz,
Yüreðimin ortasýna kalemsiz…
Besni en tatlý aným benim,
Kanatsýz uçtuðum zamaným benim…
Suyunu içtim havaný soludum,
Sana yürekten vuruldum…
Adým baþý candan dost arkadaþ,
Yüreðimin sesine hepsi sýrdaþ…
Fýrýnýnda mis gibi kýzarmýþ pide,
Domates biber piþerdi tepside…
Eski Besni’de kalede seyrederdim geçmiþi,
Umutlarla uðurlardým tek baþýma güneþi…
Ay ýþýðýnda dönerdim adým adým,
Güzelim sokaklarýný hiç unutmadým…
Senden uzak yaþarým sende,
Hala havan eser yaðýz tende…
Ruhumda derin bir izsin,
Þirin tertemiz mazisin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.