şiir ayazı
saçýna kýraðý düþmüþ toprak
ve dili nasýr tutmuþ türkülerde eþkýya geçiþiyim bu aralar
parmak uçlarýmda çocukluðum yaralý
geçit vermiyor kamburumda açan çiçeksiz daðlar
nereden
ve nasýl baþlayacaðýmý bilemiyorum
zaman bile otuz iki diþini birden geçirmiþken etime
meydanlar üzerime yürürken
yüreði yaslý
kanadý paslý
bir beyaz güvercin kadar devrimsizim
nasýl inanýrým ki
güle,
bülbüle,
güne ve güneþe
zindanlarýmda acýmasýzca boy verirken gece
soðumuþ bir çay içimi kadar
keyifsizim bu aralar
sýkýntý besliyorum ruhumun derinliklerinde
sararmýþ bir güz sancýsýnda þiir ayazýyým belki de
yazasým da yok yazýlasým da yok hayata dair
biliyorum
hiçbir aþk, hiçbir sokak taþýmaz beni bu saatten sonra
ama olsun sen yine az da olsa aralasan kapýný diyorum
ve bir adýmda sen atsan iliþsen yamacýma
hatta yaralarýný da al gel, öp, kokla sür baþucuma
.
.
.
sonra mý
sonra sýkýca örtün üzerimi…
ilhanaþýcýtemmuzikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.