BİZİM KÖYÜN ÇALISI (318)

BÝZÝM KÖYÜN ÇALISI (318)

Mümbit yerde oturuyor.
Bizim köyün boþ çalýsý.
Onu bunu sorduruyor.
Arkasýnda var dayýsý.

Tutarsýzlýk alameti.
Ezan der okur gameti.
Vardýr sanýr bir hikmeti.
Tükenmeye hep niyeti.

Yapraðý yok dallarý var.
Bey’im sanan halleri var.
Konuþmayan dilleri var.
Gövdesi boþ arka duvar.

Rüzgar gelir teðet geçer.
Okyanustan sular içer.
Þuna buna gönül açar.
Kanatsýzdýr göðe uçar.

Sanýr her þey dünya onun.
Konya ile Hanya onun.
Avrupa ve Yanya onun.
Diyor sözüm olur kanun.

Kökü bile cansýz kalmýþ.
Kupkuru bir göle dalmýþ.
Kötü düþüp kafa yarmýþ.
Yol yöntemi ona karmýþ.

Bu bir tufan afet deðil.
Kiri çoktur saffet deðil.
Birine git yine eðil.
Yaptýðý suç gaflet deðil.

Kurumaya örnek budur.
Çalý çýrpý hep onundur.
Aðacý ise odundur.
Üstüne de tozu kondur.

Eritmiþtir daðý buzu.
Yediðinde çoktur tuzu.
Teslim olmaya da razý.
Gidiþi var kuzu kuzu.

Doðruluktan öte yolu.
Uzanýr her yere dalý.
Arar sorar hep akýlý.
Ýyi sanýr böyle hali.

Atýlýr her iþe sazan.
Nedeni var çoktur kýzan.
Ýnsanlarda ara bozan.
Dil dal etmiþ Zayi Ozan.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 10/07/2017 Pazartesi
Yayýn : 11/07/2017 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/1106215/

Sosyal Medyada Paylaşın: