Ürkütür içimi yalnızlığım

hangimiz gördü
kýyametin içinden akan dereleri / bulanýk
sularýnda oynarken çocuklar üstelik / hangimiz
gördü içinde yýkanan günahlarý?
insana dair sorgulanacak çok þey var / akýl
dolaþýr baþýboþ kentin sokaklarýnda.

sýralanýr insanlar tapýnak yollarýna / merdivenler
salkým saçak / gencecik çocuklar
sarkmýþ yarýbele kadar / korkuluklardan
sarkan akýl / kim görür sokaklarýn günahlarýný.

kapý kollarýna asýlmýþ bir ekmek kadar
basit deðil / hadi
geç özgürlük türküsü söyleyerek
karþý köprünün altýndan / daha
dün öldürülmüþtü Ali Ýsmail.

hangi tablo bekler insanýný resim atölyesinde
ya da yazýlmýþ þiirler/ nerede
çeþit çeþit gazeteler geçmiþten gelen?
ürkütür içimi yalnýzlýðým, sessizliðim tadýmdan öte.

ihtiþamlar!
en parlak yýldýzýnki kadar düþer kýyamete / biz
geleceðe akacak temiz sularý beklerdik / geceye
kar tanecikleri düþerken sýkýþýverdi araya yaðmurlar.

görürüm resimlerden çocuklarý,
görürüm bir silah ve adam /
þafak vakti vurulurum /
bedenimdir, düþer gelecek.

bir þimþeðin çakmasý ile dönüþür alev topuna gökyüzü
mermi sesleri… yerde yatan bir adam!
cennet yaðar düþlere, ya bedenlerdeki kan?
ben cehalet diye haykýrayým, sen anlat en baþtan
ürkütür içimi yalnýzlýðým, sessizliðim tadýmdan öte.


Bursa – Aralýk, 2016
Refik YEÞÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: