Biriktiriyordu özlemleri Hýrkasýnýn cebinde Dalýp gidiyordu uzaklara Hem de çok uzaklara Buðulu gözleri Sanki çýkýp gelecekti Yoldan beklediði
Bulutlara, ufuklara Dalýp giderdi gözleri Özlemle sarmaþ dolaþtý Sessizleþen yüreði Sonra soðumuþtu masasýnda Ýki yudum aldýðý çay bile Dalýp gitmekten
Akþam olup da Güneþ batarken ufuklara Kayboluvermiþti özlem deryasýnda Kim bilir beklediði Ne kadar çok seviliyordu ki Kendini unuturcasýna özlüyor Onu düþünürken mutlu oluyor Özlemin verdiði duyguyla Buruklaþýyor Sessizleþiyordu yüreði...
Yeliz Algül 09.07.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
yelizalgul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.