Ölüm Ağrısı

dalgalarý yakalamaya gidiyordum
gecenin karanlýðýn da iki çocuk
yalpalayan kayýklarýn suya dokunuþunu kýskanýp
ayaklarýna deðen kuma veda ettiler

oturup aðlamayý biliyordu aðaç altýnda
uykusuna yenik düþüp yýldýzlarýn
sabaha dek kabus içinde
ölümlerden ölüm beðenen þakacý ruhum
gözlerini açtýðýnda
artýk her þey geçti diyebiliyordu

tedirgin saatler dudaklarýmdan uzanýp göðe
rahat etmek istedikçe yeni yollar buluyor
lakin bu çaresizlik nöbetinde
aklýmý týrmalayan mavilikler
çocuklarla taþlar arasýnda köpüklü bulutlar
ve gülüþüyle karþýlayan sabah rüzgarlarý
döndürüyordu bizi yeniden yorgun hayata

boynumu öptü ölüm aðrýsý
vazgeçmek deðil elini hatýrladýkça böyle
anýmsa mutluluk hýzýyla küçülen
sevgime kulak ver göz göze
daðlarýmýzda korku denizlerimizde kaygý
sesini öptüðüm
bu inciten sonsuz güzelliði bana geri ver.




Sosyal Medyada Paylaşın: