Hepsinin ortak yanýydý
Lumpençeliðim...
Ýhtiraslarýmý,tutkularýmý,bencilliðimi
Yerden yere vurdular...
Gözlerim bakmasýný bilen gözlerle bakmamýþ
Yalancý gözlerde mutluluk aramýþ...
Dilim hep sevmekten yana olmuþ,ayýrým yapmamýþ
Sahte sözlerle avunmuþum...
Kulaðým duymak istemediklerime hep týkalýymýþ...
Boðazýmdaki yumrular hep içime attýðým
Çiðnemeden yuttuðum boþ laf haplarýymýþ
Onlarda kendi kendilerini yaðmalamýþ
Savaþ çýkmýþ haberim yokmuþ...
Tenim yediðim kýrbaçlardan mustarip kalmýþ
Bir at gibi týmara onunda ihtiyacý varmýþ
Ama seyisini hiç bulamamýþ
Coþkularýný hep içinde saklamýþ...
Ellerim hep yazmaktan yorulmuþ
Hep bir sýcaklýk aramýþ,nafile bulamamýþ
Tutuðu her elin niyeti baþkaymýþ
Ya da yol ayýrýmlarý varmýþ...
Ayaklarýmý hiç sormayýn
Kaldýrýmlar,taþ,toprak koca koca yarýklar açmýþ
Ne pomza taþý yumuþatmýþ ne de sýcak su
Yorgunluktan býkmýþ,þöyle uzanmaya hasret kalmýþ...
En çok beynim utandýrdý beni
Ýçinde her fay hattýnda
"Sen adam olmazsýn" yazýsýný yazmýþ
Okumam var biliyordum ama yazmaktan okumayý unutmuþum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.