ŞİİR'İN OLMAK; KALEMİNİN UCUNDA!

bir þiir olmak vardý
yüreðinden süzülüp
kaleminden satýrlara dökülen
gülümseten bazen hüzünlendiren
sayfalara özlem saðdýran
kaleme hasret yazdýran

bir þir olsaydým
bahar olup çiçek açtýran
mis kokular yayan
satýrlara kelebekler konduran
kuþlarýn konup cývýldaþacaðý dallarý olan

bir þiir olmalýyým
dökülmeliyim hece hece dudaklarýndan
serbest olmalýyým bendsiz nehirler gibi
çoþkun akmalýyým ruhundan
sayfaya damlamalýyým kaleminden

bir þiir olmalýyým
senin elinden sana bana bize yazýlan
senin gözünle sana bana bize bakýlan
senin dilinle caný gönülden bize okunan
sen okurken güller açmalýyým mutluluktan
mavi beyaz misler gibi kokan

bir þiir olmalýyým
kýþ’ýnda lapa lapa kar olup saçlarýna yaðan
çiçeklenmeliyim rengarenk bahar’ýnda
mest olmalýyýz kokularýnda
yaz’ýnda neþen olmalýyým
sevgi denizinde çoþmalýyým
tutmalýyýz güz’ünde topraða düþmeden
bitmesin diye azalan ömrümüzü avuçlarýmýzda

bir þiir olmalýydým kaleminin ucunda
rüzgar olup efil efil saçlarýný okþayan
yanýndaymýþým gibi seni sana anlatan
þiir ellerinle tutup þiir gözlerinle baksan
öpseydin þair dudaðýnla
þiir dudaklarýmdan

olsaydým þiir yüreðimle yüreðine dokunan
sayfa sayfa hece hece bir tek sence okunan
duygu seline kaptýran
aþkla dolup aþk taþýran
koklanarak öpülen nefes gibi solunan
bir þiir her satýrý aþk kokan
senin yazdýðýn benim senin deðil; yalnýzca bizim olan...




6 / 7 / 2017
Mlk




Sosyal Medyada Paylaşın: