ALLAH'A ISMARLADIK

ALLAH’A ISMARLADIK
Allaha ýsmarladýk deyip gittiðin gün
Ismarlamaya baþladým her þeyi hayata
Ve ýsmarlama yaþadým senden geriye kalanlarla.
Aslýnda ben hiç yelken açmamalýydým sana
Ya da hiç dolaþmamalýydým senin sularýnda
Usulca çekip gitmeliydim iþte,
gidiþini görmemeliydim mesela.

Ardýndan belki de mevsimler solmalýydý.
Topraða düþen her damla biraz daha seni hatýrlatmalýydý.
Ve yol verdiðin kadar yolda olmalýydým.
Ne kadar býraktýysan o kadar kalmalýydým.

Acýysa acý, hüzünse hüzün, yalnýzlýksa yalnýzlýk
ne gerekiyorsa çekerdim ben sineye
Hem Gerekirse senden sonra diye baþlardým bütün cümlelere.
Ve altýný çizerdim senden sonrasý hiç gelmeyecek diye.

Þimdiyse gittin gittiðin gün bende bittim.
Küçücük kalmýþtý yüreðim kimsesiz ve çaresizdim.
yani kimsesi yoktu çaresizliðimin.
Oturdum, düþündüm, hüzünlendim.
Ne seni tarif edebildim ne de adresleri deðiþtirebildim.
Yürüdükçe sana çýktý iþte bütün yollar.

Þimdi bir þey sorsam tek bir þey söyler misin?
Yoksa hiçbir þey söylemeden yine çekip gider misin.
söylesene Sen böyle çaresiz býrakýp gitmeyi çok mu seversin?
Her daldan yaprak düþünce sen sonbahar mý geldi zannedersin.

Güney Utkun
Sosyal Medyada Paylaşın: