aynalar paslandý bu vücut terkeyledi yolcu bu anlamsýz düþü ben senden zindan mý istedim yetiyordu avuçlarýma býraktýðýn kýzýl gül
bir nehir akýyor öylece ellerini yitirdiðim kanadý mavi kuþlar ikliminde peronlar sonbaharýn tenhalýðý hoyrat kuytu bir özleyiþ filikalarýn rüzgarýnda peronlar yitik söylediðimiz o çocuk þarkýsý
güz rüzgarý üþütür taþ bebekleri son tren düdüðüne baðlanýr umut peronlar peronlar ayýþýðýnda kanadý kýrýk kuþ mektup okuyor orkide kadýnlarýna