HE CANIM HE (312)

HE CANIM HE (312)

Gül yüzlümüm dilindeydi.
Diyordu ki, he caným he.
Hoþ bir seher yelindeydi.
Diyordu ki, he caným he.

Bu güzellik ona mahsus.
Aramýzda özel husus.
Söylediði asýl sus sus.
Diyordu ki, he caným he.

Ýçindeki sýzý gibi.
Yüreðinin özü gibi.
Bir musiki sözü gibi.
Diyordu ki, he caným he.

Sevgilerle dolu özü.
Öyle sertçe bakmaz gözü.
Sitem eden en sert sözü.
Diyordu ki, he caným he.

Sýra daðlar yücelerde.
Dillerdeki hecelerde.
Gündüzlerde gecelerde.
Diyordu ki, he caným he.

Gelip gitme seferlerde.
Onu seven gönüllerde.
Þarký gibi hep dillerde.
Diyordu ki, he caným he.

Bu dünyadan geçip gitti.
Sevenini yalnýz etti.
Ona böyle hak söyletti.
Diyordu ki, he caným he.

O Gül Yüzlüm o bir çiçek.
Sevgi ören uður böcek.
Zayi Ozan hep sevecek.
Diyordu ki, he caným he.

Kýzdýðýnda söylüyordu. (Nakarat)
He caným he, he caným he.
En üst perde tepki buydu.
Bu söz onun, he caným he.


Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ordu, 26/06/2017 Pazartesi
Yayýn : 03/07/2017 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1104900/

Þiirin Hikayesi :
Merhum sevgili eþim Güler Hanýmefendiye
ait bir sözdür. Bu sözü kullanýp yazdýðým þiir.

Sosyal Medyada Paylaşın: