Yanmakta bütün zaman, çekilmekte ipleri,
Kývýlcým volkan olmuþ, eritir beyinleri.
Taþlarý yakmaktadýr, gökyüzü mü yanmasýn,
Devþirilmiþ sokaklar, yalana mý kanmasýn.
Delilik deyin buna, fýrtýnalar kopmakta,
Akýl ruhuna düþman, karanlýða koþmakta.
Hapsedilmiþ umutlar, uzak aydýnlýklardan,
Ölümün gölgesinde, kaçýlmaz tuzaklardan.
Nereye yürümekte, karabalýklar böyle,
Çýrýlçýplak, sevdasýz, ölçüsüz kefeniyle.
Prangaya vurulmuþ, mavi duvaklý sevda,
Martýlarý kovulmuþ, iþte size bir ada.
Durun akýllar durun, bu sokak çýkmaz sokak,
Sebiller kan akýtýr, gece yarýsý þafak.
Yaþamýn sarhoþluðu, bitirmekte sevdayý,
Biliriz biz çevrini, ölümsüz bu davayý.
Periþan fikirlerin, kokusu gelmektedir,
Akreple çýyan gibi, ruhlarý yemektedir.
Suçsuzluk suça dönmüþ, umutsuzluk gök yüzü,
Özgürlük çerçevesi, resminde gri yüzü.
Kývrýmýnda kirlilik, o beynin gözlerinde,
Çakallýkta sahtelik, haramsa hilelikte.
Sevda ki sevdadýr bu, kapanmaz kapýlarý,
Ölümsüzlükle bütün, taþýnan duygularý.
Þahin Hanelçi
29.04.2008
Elazýð.
Fotoðraf, Cemile Haþimoðlu’na Aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.