Her insanýn içinde aþkýn bir tohumu var
Sevmeye, sevilmeye baðlýdýr yeþermesi
Her insanýn içinde umit denen mumu var
Bir bakýþa baðlýdýr gözden ýþýk vermesi
Aþkla baktýn da niye baktýn diyen mi oldu
Saatlerce otursam karþýna cidden doymam
Gönlü yaktýn da niye yaktýn diyen mi oldu
Yanýp kül olsa sana vallahi gönül koymam
Ýnsan baldan usanýr, pekmeze talim eder
Tezatlarýn çocuðu beþer denilen mahluk
Hakiki aþký bulmak yegane hayalim der
Gün gelir sevgilisi olur ruhsuz dalkavuk
Gül isen kýymetini bil, çamurlara düþme
Seni dalýnda seven kimse ona gül, solma
Bülbülü býrakýp da, kargayla cilveleþme
Sevdanýn ortasýnda terk edilen sen olma
Ýnsan dengini bulur, ama geç kalýr, kalma
Herkesin hayatýný çalan biri var, boþ ver
Hüznü býrak, kederi býrak, geçmiþe dalma
Hadi gel çay içelim kaynamýþtýr semaver