Ben yalnız sende, yalnız kalırdım!..
Ýhtiyacým yok, bilirim, güneþe,
Gamzelerin gözlerimi kamaþtýrýr,
Sana bin yýllýk kýrgýnlýðým olsa,
Gamzelerin, beni tekrar barýþtýrýr…
Senin gözlerine her baktýðýmda,
Kendi duygularýmmýþ yansýyan,
Moralim yüksek tutulmaz oldu,
Duygularýmý, askýda sanýr tanýyan…
Yine sarýlabilecek tek þeyim benim,
Kelimeler kaldý, bir bir parçalandý,
Hayalleri, rüyalarý ayýramaz oldum,
Yayýkta sanki, sallandý, çalkalandý…
Ruhun meyvesi sevgidir, gerçek bu,
Kendimizi deðiþtirir tümden, açlýksa,
Gerçeði ret ederek yaþarsýn, artýk,
Aþkýn, çamura bulanmýþ, balçýksa…
Sesinin heykeli bir yapýlabilseydi,
Aramýzda özel bir bað sanýrdým,
Duyma – dokunma, ikisi tek duygu,
Ben yalnýz sende, yalnýz kalýrdým…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.