Þehrime gel sevgili Bir gece ansýzýn çýk gel Ürkek olsada adýmlarýn Çýk gel sevgili
Sana ellenmemiþ sevdamla haykýrýyorum Bakir topraklarýn duasýyla yalvarýyorum Sen deyip koca bir þehri uyutuyorum Dudaklarýmýn arasýna adýný gizliyorum
Köprüler geçiyorum Buz gibi sular içiyorum Hasreti ilmek ilmek yüreðime iþliyorum Kalemimden sýzan kanlarla seni yazýyorum
Sen bitiremediðim bestem Yazamadýðým þiirim Ve haykýramadýðým tek gerçek Bir bir ipini çekiyorum acýlarýn Ben gözlerinin yeþilinde dem tutuyorum Yürek arasý mutluluklar doðuruyorum
Ayrýlýðý iki kaþýnýn arasýndan Umutsuzluðu yakasýndan Ve hasreti bileklerinden kesiyorum Seni bana getirmeyen o Ýstanbulu Her caddesinden Her sokaðýndan Her kaldýrým taþýndan vuruyorum
Hasretimin özlemimin sevdamýn baþkenti Ýstanbul Bir gün gelecek sevdamýn önünde eðileceksin Ýþte o zamana kadar yaþa Ýstanbul Unutma sevgimden daha büyük deðilsin ÝSTANBUL Deðilsin
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeLeBeK EtKiSii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.