Gel... Kuru bir yaprak gibi Kendini esintiye býrakma Her zaman acýlardan tutunarak yaþama
Kimsenin seni anlamadýðýný sanma, sen meramýný hakkýyla anlatamayýnca
Her zaman dedim ki sana hülyalarýna adanma ve içinde yaþadýðýn þartlarý hiç bir þartta unutma
Sen hep heveslerine kandýn, en yakýn arkadaþlarýnla bir olunca beklentilerin ve hayalini anlattýn bilinmiyor sanma
Sen bizzat sen olmayýnca, hakikatini anlayarak yaþamadýkça, hayal ve düþler acýmasýzca keder yaþatýr sana, zan ettikçe her fýrsatta
Ey can... Biliyorum ki Kendi içinde çok yalnýzsýn Yýllara sari heves ve umutlarýný yoklarsýn
Beklentilerin dilediðin gibi gerçekleþmeyince susarsýn Her akþam tercihinin gözlerine bakarsýn, lakin anlatmaya muvaffak olamazsýn
Neden bu kadar yalnýzsýn, hüznünü, hicranýný sýr bilir kimselere anlatmazsýn
Hayali sukuta uðraman, acabalar da aranman, bazen keþkelere dalman aþikardýr unutulmasýn
Söz olarak sana hitap eden ve hissiyatýný etkileyen ne kadar cümleler varsa her vakit onlarý sorgularsýn
Hayatýn zorluk ve cefasýna göðüs geren, sevgi, þefkat ve sabýrla bugünlere gelen ve özellikle huzur ve saadet bekleyen bir kul iken, niçin böyle kederli ve hüzün içinde kendini zorlarsýn
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.