SULTANIM

eþmeden topraðý sultaným

yaðmuru saðmadan daha gökten
bir uyku boyu yokluk dedirten dil hünkarýnýn diz kýrýp
makamýndan koptuðu andýr gözlerinizdeki mercan koyuluðu

eþmeden topraðý sultaným

incinmiþ vahalarý yola sürmek daha közken
þadýrvana toparlanmýþ alimlerden lala’lara bir eski hitabeden kalkýp
yol yol oluyorum dövüldükçe ummanýnda ey þerhi irfan bakýþlým
Þimo

eþmeden topraðý sultaným

sensizliðin sen çýðlýklarý içinde senli düþlere
gebe mutluluklara yelken açýyorum
gel diyorum sesiz ama derinden
sev diyorum
martýlarýn gagalarýndan simit çalan aç bir derduþ edasýndayým
üflerken sevdayý yüreðime melekler
sancýlý bir bekleyiþin koynunda can buluyor gözlerinin gizi
gece ye ve sevdaya inat dört nala yüreðimde atlar dizginliyorum

eþmeden topraðý sultaným

sana yüreðimden sana dilimden þarkýlar söylüyorum
her mýsra sýna seni beni bizi koyup sana þiirler yazýyorum
leylayý mecnunu dize getiriyor
kana kana içtiriyor aþk þarabýný
gözlerin diyorum sonra kesiliyor nefesim
dua ya açýlan ellerin yâre yalvarýþý gibi
kalbimi sana açýyorum
gittikçe kaybolmuyor sen oluyor içimdeki sevda kelebekleri
yaðmurlardan sadet yudumluyorum
kurumuþ topraklarýn suya hasreti gibi çatlayan ellerime
nefesini sürüyorum þifa niyetine

eþmeden topraðý sultaným

sana dokunulmamýþ bakir duygular besteliyorum
raks ettiriyorum hayaline sarýlýp her gece umutlarýmý
ateþe atsalar yanmayan bedime inat
ateþleri yüreðimde söndürüyorum
kemiklerimi sýzlatan acýlarýn deminde
dem tutarken yüreðim
sen diyorum
eþmeden topraðý daha avuçlarým
Sosyal Medyada Paylaşın: