hiçe biz kala

hiçbir gece masum deðildir
hiçbir hecenin bakir olmadýðý gibi
ve hiç bir þiir yazamadý zaten geliþini gidiþini yazdýðý kadar



üzerine yas damlayan
kirinde paslý bir gece daha
ve bak yine býçak sýrtý yalnýzlýðýmda tetanoslaþýyor düþlerim



ne zaman
dolansa adýn dilime
arka sokaklarýndaki çýkmaz oluyor sessizliðimdeki adresin



ne zaman
dolansa ayaklarýma gidiþin
iz býraktýðýn ardýna diz çöküyor bu þehir ve ben



mevsimsiz zakkumlar açýyor bileklerimde
soyunuyor kelimeler çýplaklýðýmýn intihar tasvirine
ve yataklýk ettiðimiz tüm þiirler gibi kanýyor seviþmelerimiz



daraðacý kuruluyor beynimdeki infaz geçitlerine
üzerine gri karlar yaðan tüm aþklarýn adý aþkýna
þimdi beni de asýn yaralarýmý öptüðünüz yerlerden



ne zaman
dalgalansa avuçlarýmda deniz
bir mavi daha boðulur gözlerimde



ne zaman
tutuþan aklýma düþse cehennem
koynumda uyutur ateþi fikrim



þimdi kaç þiir
kaç þehir yalnýzým bilmiyorum fakat
zaman hiçe biz kala býraktýðýn yerde olmayacaðým…









ilhanaþýcýhaziranikibinonyedi





Sosyal Medyada Paylaşın: